Co do nielegalnej próby ustanowienia gnieźnieńskiej metropolii kościelnej AD 1000 warto przypomnieć, że także Anonim tzw. Gall  nic nie wie, aby takie wydarzenie (tj. powstanie arcybiskupstwa w Gnieźnie) miało miejsce. Anonim podaje jedynie, że czytał dokument -porozumienie zawarte pomiędzy cesarzem Ottonem a Chrobrym o scedowaniu prawa inwestytury „w królestwie polskim”.  Jest to sformułowanie mylące, gdyż sugeruje, że w czasach Chrobrego był kraj o nazwie „Polska” czy też „królestwo polskie” i prawo przyznane Chrobremu dotyczyło wewnętrznych spraw tego kraju. Tymczasem wiadomo, że to sformułowanie („w królestwie polskim”) było już wówczas anachroniczne.  Anonim pisze też, że układ ten zatwierdził papież Sylwester (sprawował urząd w latach 999-1003). Z tego wynika, że musiał zapoznać się z tym dokumentem w archiwach papieskich. Tam też znalazł zapewne unikatową informację o klątwie Gaudentego. Jeżeli w archiwum papieskim były takie dokumenty w czasach Galla tzw. Anonima, to przypuszczam, że są tam do dzisiaj. Nie odnaleziono ich jeszcze tylko dlatego, że szukano w złym miejscu: w aktach kraju Polonia/Polska. Tymczasem dokumentów z czasów Chrobrego należy szukać w aktach kraju Sclavonia/Sclavania (Sclavanensis provincie). Takim terminem posługiwała się kancelaria papieska dla kraju rządzonego przez Chrobrego i potem dalej, aż do lat 70. XI w.  Rzecz jasna Sclavonia to było pojęcie szersze niż późniejsza Polonia, obejmowało nie tylko ziemie rzekomej metropolii gnieźnieńskiej AD 1000 (Wielkopolska, Śląsk, Kraków i Pomorze) i jej wschodnie kresy, ale też Łużyce, Milsko, Czechy (w r. 1000 jeszcze nie zhołdowane), Morawy, dzisiejszą Słowację. 

Uzupełniając jeszcze mój post #13: wg „Pasji z Tegernsee” w pierwszą misję do Rzymu pro aquirenda apostolica licentia Chrobry wysłał w 1001 r. opata  ad Mestrisc – Astryka, protegowanego św. Wojciecha. Tak więc w sumie Chrobry podjął 3 próby uzyskania apostolica licentia: (1) bezskuteczna misja Astryka 1001; (2) niedoszła benedyktynów włoskich ad Mestrisc 1003; (3) aresztowana w Magdeburgu misja bpa Ungera 1004.

wg „Pasji z Tegernsee” w pierwszą misję do Rzymu pro aquirenda apostolica licentia Chrobry wysłał w 1001 r. opata  ad Mestrisc – Astryka,

Anonim pisze też, że układ ten zatwierdził papież Sylwester (sprawował urząd w latach 999-1003). Z tego wynika, że musiał zapoznać się z tym dokumentem w archiwach papieskich. Tam też znalazł zapewne unikatową informację o klątwie Gaudentego.

Jest to sformułowanie mylące, gdyż sugeruje, że w czasach Chrobrego był kraj o nazwie „Polska” czy też „królestwo polskie”

Jeżeli w archiwum papieskim były takie dokumenty w czasach Galla tzw. Anonima, to przypuszczam, że są tam do dzisiaj. Nie odnaleziono ich jeszcze tylko dlatego, że szukano w złym miejscu: w aktach kraju Polonia/Polska. Tymczasem dokumentów z czasów Chrobrego należy szukać w aktach kraju Sclavonia/Sclavania (Sclavanensis provincie).

Co do nielegalnej próby ustanowienia gnieźnieńskiej metropolii kościelnej AD 1000 warto przypomnieć, że także Anonim tzw. Gall  nic nie wie, aby takie wydarzenie (tj. powstanie arcybiskupstwa w Gnieźnie) miało miejsce.

Anonim podaje jedynie, że czytał dokument -porozumienie zawarte pomiędzy cesarzem Ottonem a Chrobrym o scedowaniu prawa inwestytury

nie przysłał ale wręczył i nie arcybiskupowi a biskupowi.

Gaudenty jako nominat na stolec arcybiskupa (Pragi – patrz następny post) powinien był pojechać osobiście do Rzymu po paliusz.

Ale Chrobry jak widać nie był biegły w aktualnym orzecznictwie prawa kanonicznego i uznał, że po paliusz dla Gaudentego może wysłać umyślnego z dużą kasą. Być może pożegnał Astryka słowami „I nie wracaj mi tu bez paliusza”  . No bo Astryk do Polski już nie wrócił, osiadł na Węgrzech.

Gaudenty jako nominat na stolec arcybiskupa Pragi

Ponadto jest jeszcze szereg innych dowodów. W Rocznikach hildelsheimkich (AHminores) mamy notatkę w tej sprawie odnoszącą się do r. 1000, spisaną pierwotnie zapewne jeszcze przed wizytą Ottona w Gnieźnie.

spisany zapewne jeszcze przed wizytą Ottona w Gnieźnie.

już wprost napisano, że: in principali urbe Sclavorum Prage ordinari fecie archepiskopum licentia Romani potificis causa petitonis Bolizlavonis Boemorum ducis.

Praga to było miasto św. Wojciecha, tutaj był biskupem, który opuścił swoją „owczarnię”. Tutaj był zatem (1) jego kościół katedralny.

Stąd (2) tytuł Gaudentego – abp (katedry) św. Wojciecha.

Zaraz po przewiezieniu relikwii św. Wojciecha do Pragi jej ówczesny (3) biskup Sewer wybrał się Rzymu po paliusz arcybiskupi (którego nie otrzymał), a w czasie synodu mogunckiego w 1046 r. (4) posługiwał się tytułem bpa (katedry) św. Wojciecha.

6 sufraganii ze stolicami w: Olomuncu (ii), Krakowie (iii), Wrocławiu (iv), Miśni (v) Poznaniu (vi) i Kołobrzegu (vii).

Gall wskazuje (8), że Otto udał się ad sanctum Adalbertum orationis ac reconciliationis gratia, tj. dla modlitwy i uzyskania łaski pojednania/przywrócenia (św. Wojciecha z Pragą lub do Pragi)

No i w końcu (9) to faktycznie Praga była od czasów Bolesława Srogiego uważana za principali urbe Sclavorum. Srogiemu podlegały Czechy, Morawy, Kraków, Śląsk

Państwo Mieszka jeszcze w 967 było zależne od jego pomocy, a zatem było faktycznie podległe.

Zaraz po przewiezieniu relikwii św. Wojciecha do Pragi jej ówczesny (3) biskup Sewer wybrał się Rzymu po paliusz arcybiskupi (którego nie otrzymał), a w czasie synodu mogunckiego w 1046 r. (4) posługiwał się tytułem bpa (katedry) św. Wojciecha.

Jak wykazał Tomasz Jurek (w: Cognitioni gestiorum) a rozwinął Dariusz A. Sikorski (w: Kościół w Polsce za Mieszka I i Bolesława Chrobrego – Rozdz. 9.1. Pojawienie się idei założenia polskiej metropolii) relikwie św. Wojciecha miały być translokowane do Pragi.

Jak wykazał Tomasz Jurek (w: Cognitioni gestiorum) (...) Pojawienie się idei założenia polskiej metropolii) relikwie św. Wojciecha miały być translokowane do Pragi.

Tomasz Jurek niczego takiego nie wykazał a w zbiorze studiów mediewistycznych Cognitioni gestorum

Reasumując: jedno, jedyne źródło z epoki mówi o założeniu metropolii w Gnieźnie AD 1000 z ironią.

Informację o uchyleniu ekskomuniki Anonim mógł znaleźć tylko w archiwach papieskich z czasów Benedykta IX.

Reasumując:
czyli do 1039 r. Wojciech nie był kanonicznie uznany za świętego, bo nie dopełniono odpowiedniej translacji niezbędnej do szerzenia kultu.

Jurek pisze tam, że B.Chrobry i M.Lambert jechali na nielegalu z fałszywą metropolią do 1028 r. (przypis 7).

Jak wykazał Tomasz Jurek (w: Cognitioni gestiorum) relikwie św. Wojciecha miały być translokowane do Pragi.

Sorki, Tomasz Jurek pisał o tym w: „1000 lat archidiecezji gnieźnieńskiej”

tak jdelu, każdy kto chciał w 11 wieku mógł sobie szukać czego chciał w archiwum papieskim. Po prostu wyborne

No oczywiście nie każdy, nawet nie każdy duchowny, ale przecież każdy z gregorianów to już tak.  A przecież Anonim ……… "został duchownym w młodym wieku. Wstąpił do zakonu benedyktynów i mieszkał w Cluny[1]. W 1113 roku[3] został kardynałem diakonem z kościołem tytularnym św. Kosmy i Damiana[2]. 12 czerwca 1120 Kalikst II promował go do rangi kardynała prezbitera z kościołem tytularnym Najświętszej Maryi Panny na Zatybrzu[2]. Jako kardynał służył w dyplomacji papieskiej i był legatem we Francji i Anglii w 1121-1122 i ponownie we Francji 1123-1125[4]."

w Cogniti Gestorum nie ma artykułu Jurka. W jego pracy o losach archidecezji nie ma słowa o Pradze

Cytat z pracy prof. Tomasza Jurka „Losy arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w XI wieku” zamieszczonym w zbiorze „1000 lat Archidiecezji Gnieźnieńskiej”, Gniezno 2000, str. 53, akapit drugi:

„Po drugie: w związku z powyższym powszechna opinia niemieckiego kleru już w drugiej połowie XI wieku jednoznacznie kojarzyła „arcybiskupstwo św. Wojciecha” nie z Gnieznem, a Pragą. Jak pokazało ostatnio studium K. Göricha, wszyscy autorzy z tego czasu, czerpiący z zaginionych Roczników hildesheimskich, znajdując tam zapis o fundacji w 1000 r. metropolii ad sanctum Adalbertum, rozumieli że chodzić może tylko o Pragę i w tym duchu rozbudowywali swe własne relacje."

Nawiązując do postu #22: w przypisie 7 artykułu T. Jurka jest informacja dotycząca abpa Aaron z Kbk: „archiepiscopus Vus”. Wynika z tego, że przed Aaronem działało w Polsce tylko  4 (czterech) arcybiskupów: Gaudenty (Radzim), Hipolit (zm. 1027), Bossuta (zm. 1028) i Stefan (zm. 1028), to przecież jasne. Gaudenty był arcybiskupem legalnym, Hipolit, Stefan i Bossuta - nielegalni. Dopiero kiedy w jednym roku (1028) zmarło pod rząd dwóch „arcybiskupów” M.Lambert zrozumiał, że klątwa Gaudentego działa i nie powoływał kolejnych. Zatem już  w 1028 r. nastąpił całkowity upadek arcybiskupstwa gnieźnieńskiego. Pozostało jedynie legalne biskupstwo w Krakowie założone przed r. 1000, które prawdopodobnie wróciło pod jurysdykcję Moguncji lub Salzburga. Nie mogąc sprowadzić dla sprawowania kultu księży łacińskich B. Chrobry starał się ratować sytuację polskiego chrześcijaństwa ściągając mnichów greckich z Athos, ale na dłuższą metę to nic nie dało.

To co wydarzyło się w Gnieźnie AD 1000 w języku prawniczym nazywamy ekspektatywą.  Do legalnego ustanowienia metropolii potrzeba było zaistnienia łącznie trzech elementów sine qua non: (1) decyzji cesarza/zwierzchnika uprawnionego do inwestytury; (2) zezwolenia  papieskiego – to ta licentia apostoilica, o którą zabiegał Chrobry  oraz (3) zgody wszystkich zainteresowanych biskupów. Wynika z tego, że decyzję Ottona musiał potwierdzić jeszcze papież i należało przełamać sprzeciw Ungera. To oczekiwanie prawne na ewentualne legalne ustanowienie metropolii w Gnieźnie (czyli właśnie ekspektatywa) trwało od r. 1000 do r. 1004. Gdy Henryk II zatrzymał (aresztował) Ungera w Magdeburgu ekspektatywa praktycznie upadła. Po 1004 r. metropolia gnieźnieńska wychodzi ze struktur Kościoła powszechnego, staje się niekanoniczna, można wręcz powiedzieć schizmatycka. Wszystkie dokonane konsekracje kościołów, święcenia księży, udzielane sakramenty, itp. były z punktu widzenia prawa kościelnego nielegalne, nieważne, niekanoniczne.

M.Lambert zrozumiał, że klątwa Gaudentego działa i nie powoływał kolejnych.

Nie mogąc sprowadzić dla sprawowania kultu księży łacińskich B. Chrobry starał się ratować sytuację polskiego chrześcijaństwa ściągając mnichów greckich z Athos,

Pozostało jedynie legalne biskupstwo w Krakowie założone przed r. 1000, które prawdopodobnie wróciło pod jurysdykcję Moguncji lub Salzburga.

Wynika z tego, że decyzję Ottona musiał potwierdzić jeszcze papież i należało przełamać sprzeciw Ungera.

Gdzie masz w źródłach tą rzekomą nielegalność następców Gaudentego