"(...) zebrało się wojsko Sklawinów nie większe jak koło trzech tysięcy ludzi i przeszedłszy bez przeszkody z czyjejkolwiek strony rzekę Ister (Dunaj), a później nie mniej łatwo Heuros (Maryca), podzieliło się na dwie części. Jedna część miała tysiąc ośmiuset ludzi, druga resztę. Komendanci załóg rzymskich w Ilirii i w Tracji starli się z jedną i drugą, a choć oddaliły się już od siebie, ponieśli wbrew oczekiwaniu klęskę i część padła na miejscu, a inni znaleźli ratunek w ucieczce. Skoro więc wszystkie komendy spotkał taki los z rąk jednego lub drugiego z barbarzyńskich oddziałów, choć wiele słabszych liczebnie, jedna z nieprzyjacielskich band starła się z Asbadosem. Należał on do gwardii przybocznej cesarza Justyniana (...) i dowodził licznym i wyborowym garnizonem konnicy, który stał od dawna w warowni trackiej Tdzurulon. Lecz i ich także Sklawinowie zmusili do ucieczki i, przeważnie haniebnie pierzchających, wycięli, pochwyciwszy zaś Asbadosa, chwilowo wzięli go żywcem, ale później spalili go wrzuciwszy do płonącego ogniska i zdarłszy mu przedtem pasy z pleców. Potem łupili już tym bardziej bez przeszkód wszystkie okoliczne ziemie trackie oraz iliryjskie i zarówno jedni, jak i drudzy oblegali i zdobyli wiele warowni (...)"

Tu akurat odpowiedź jest najprostsza ponieważ dysponujemy świeżymi opracowaniami. Przede wszystkim:
Babij, Wojskowość Słowian połabskich 1 i 2

Z bardziej popularyzatorskim zacięciem, aczkolwiek też nie zawsze przekonująco dwa tomy:
Górewicz, O broni Słowian
Górewicz, O wojownikach Słowian